علت بیماری فراموشی در کودکان

علت اول – حافظه

برای یادگیری معمولاً سه حافظه کوتاه‌مدت، درازمدت و حافظه فعال پرکاربرد هستند. روند یادگیری به این صورت است که مطلب ابتدا در حافظه کوتاه‌مدت قرار می‌گیرد،

توسط حافظه فعال یا کاری پردازش و استفاده می‌شود و در حافظه درازمدت جای می‌گیرد. ضعف در هر کدام از آنها موجب ضعف در یادگیری می‌شود.

اگر کودکی در کلاس درس در همان ابتدای ارائه مطلب دچار مشکل باشد، در حافظه کوتاه‌مدت و فعال ضعف دارد و اگر به یادسپاری مطالب برایش دشوار باشد،

ضعف در حافظه درازمدت است. برای تقویت حافظه کوتاه‌مدت و فعال می‌توان از تمرینات شنیداری و دیداری استفاده کرد. مطالب را با عکس آموزش دهید

و از موسیقی و شعر کمک بگیرید تا حافظه دیداری و شنیداری کودک تقویت شود و یاری‌اش کند.

تقویت حافظه درازمدت با تکرار و تمرین امکان‌پذیر است و جایگیری و بازیابی مطالب را بهبود می‌بخشد. هر چه زمان بیشتری صرف یادگیری شود،

اطلاعات بیشتری به یاد خواهیم آورد و زمان کمتری برای یادآوری صرف می‌شود. گاهی نیز یادگیری‌های قبلی با اطلاعات جدید مداخله می‌کند.

زمان‌دهی و فاصله‌گذاری بین مطالب در بهبود حافظه مؤثر است.

علت دوم – اختلالات رفتاری

گاهی کودکان دچار اختلالات رفتاری و روانی هستند و این اختلالات باعث مشکلات متعددی می‌شود و ممکن است ریشه فراموشی کودک در آن باشد.

در اینجا به چند نوع از این اختلالات به صورت مختصر اشاره می‌کنیم.

در اختلال سلوک، کودک رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان می‌دهد و نزاع، تخریب و تهدید راه می‌اندازد. کودکی که دچار این اختلال باشد به مشکلات تحصیلی نیز دچار می‌شود

و با توجه به اینکه این کودکان بازخوردهای منفی از اطرافیان می‌بینند و افکارشان درگیر مسائل منفی است، در کارهای خود دچار فراموشی نیز می‌شوند

و گاهی تظاهر به فراموشی در کودکان آنچه از آنها خواسته شده است نیز می‌کنند.

اختلال لجبازی- نافرمانی نیز بر فراموشی در کودکان مؤثر است. کودکانی که دچار این اختلال هستند، جر و بحث‌های زیادی با بزرگسالان دارند

، تقاضاها و قوانین را به طور عمدی رد می‌کنند، دیگران را می‌آزارند و عصبانی می‌کنند. آنها به راحتی توسط دیگران تحریک می‌شوند

و از کلمات زشت و وقیح استفاده می‌کنند. این کودکان نیز هم به صورت عمدی و هم غیرعمدی دچار فراموشی می‌شوند.

کودکان مبتلا به اختلال اضطراب، نگرانی‌های مداوم در مورد از دست دادن یا آسیب دیدن احتمالی افرادی که به آنها وابسته هستند، دارند.

در مورد اتفاقات بد نگرانند، بی‌میلی و امتناع مداوم از رفتن به مدرسه دارند، از جدایی می‌ترسند و کابوس‌های تکراری با مضمون جدایی می‌بینند.

این کودکان در مدرسه ناآرام هستند و به علت درگیری‌های ذهنی توجهی به آنچه در کلاس گفته می‌شود، ندارند و دچار فراموشی می‌شوند.

کودکان بیش فعال معمولاً پرحرف هستند، در تمرکز ناتوانند، صبر و حوصله ندارند، در توجه به جزئیات ناتوان هستند و

مسلماً در انجام تکالیف مدرسه و سایر وظایفی که به عهده‌شان گذاشته می‌شود، مشکل دارند و دچار فراموشی می‌شوند.

فوبی بیماری است که در آن فرد به طور غیرطبیعی و غیرمنطقی از مورد خاصی وحشت دارد.

اضطراب شدید، تپش قلب، تعریق، لرزش، حالت تهوع و خستگی عمیق از علائم این بیماری محسوب می‌شود.

این افراد فکرهای وسواسی دارند و احساس حقارت می‌کنند و درگیری‌های ذهنی آنها باعث فراموشی می‌شود.

کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری ممکن است در یک یا چند مورد از زمینه‌های آموزشی مشکل داشته باشند؛

 اختلال در خواندن، اختلال در نوشتن و اختلال در ریاضیات. این افراد معمولاً در حافظه فعال خود دچار مشکل هستند

و همین باعث فراموش کردن دروس یا آنچه از آنها خواسته شده است، می‌شود.

علت سوم – محیط

گاهی محیط برای کودک استرس‌زا و نامطلوب است. این محیط می‌تواند خانه یا مدرسه باشد. اگر در خانه میان والدین یا والدین با فرزندان تشنج و درگیری باشد،

نگرانی به کودک وارد می‌شود و مشغولیت ذهنی و استرس باعث فراموشی می‌شود.

اگر محیط مدرسه نیز جذاب و آرام نباشد، کودک نمی‌تواند تمرکز خود را برای آنچه از او می‌خواهند، به کار گیرد.

توصیه می‌شود که علت فراموشی کودک به خوبی بررسی شود. اگر عامل اختلال خاصی است، درمان اساسی و ریشه‌ای انجام شود

و اگر ضعف در حافظه باشد، باید تمرینات تقویت حافظه انجام شود و عامل محیطی نیز می‌تواند با اصلاح محیط حل شود.

پیشگیری از بیماری فراموشی در کودکان

ما با استقلال دادن به کودک و ایجاد مسئولیت پذیری در او می توانیم از بیماری فراموشی کودکان پیشگیری کنیم.

اگر برای کودک جای مشخصی برای نگه داری اسباب بازی ها و لوازمش مشخص شود و از همان ابتدا از این نظم استفاده کنیم،

کودک نیز از ما تقلید خواهد کرد و در نتیجه مهارت های نظم و ساماندهی او پیشرفت خواهد کرد. البته مشخص است

که برای بهتر شدن این پیشگیری ها باید هربار که کودک وسیله ای را در جای خودش قرار داد مورد تشویق و تحسین قرار بگیرد.

پیشگیری اول – اختصاص جای مشخص شده برای وسایل کودک

اطمینان حاصل کنید که کودک جا لباسی اختصاصی و جای به خصوص برای اسباب بازی‌ها و کتاب‌هایش، دارد.

به این جاهای اختصاصی برچسب بزنید و از همان ابتدا از آن‌ها به طور مداوم استفاده کنید.

کودک از شما تقلید خواهد کرد و در نتیجه، مهارت‌های سازماندهی‌اش رشد خواهند کرد.