بیماری فراموشی کودکان می تواند دلایل مختلفی داشته باشد و در اغلب موارد می توان با تمرین های ساده و کاربردی در مدت کوتاهی این مشکل را در کودکان برطرف کرد.

البته در صورت شدید بودن علائم بیماری فراموشی در کودکان باید با متخصصان مربوطه مشورت کرد.

در این مطلب ضمن بیان علل بیماری فراموشی کودکان، مراقبت های درمانی بیماری فراموشی در کودکان را نیز مطرح می کند؛
بیماری فراموشی در کودکان چیست؟کودکانی که دچار اختلال در تمرکز و بیش فعال هستند،

برخی عملکردهای مغزشان دچار اختلال است. برای مثال حافظه آنها قوی نیست و خیلی زود حواسشان پرت می شود. قادر به کنترل برخی رفتارهای خود نیستند

و سرعت پردازش مفاهیم در مغز آنها پایین است. اگر فرزند شما دچار اختلال در تمرکز است، احتمالا این ویژگی ها به نظرتان آشنا می آید.

این گونه کودکان، در انجام تکالیف گوناگون، از جمله تکالیف مدرسه، با مشکل مواجه می شوند.

آنها قادر به انجام کارهایی که از آنها خواسته می شود به طور کامل و دقیق، نیستند. حتی اموری از قبیل تمیز کردن اتاقشان نیز برایشان مشکل است،

البته این به معنای بی حالی و کسلی آن ها نیست. اتفاقا برعکس، این گونه کودکان از انرژی فوق العاده ای برخوردارند.

 

منشاء بیماری فراموشی در کودکان

علت اول) حافظه

برای یادگیری معمولاً سه حافظه کوتاه مدت، درازمدت و حافظه فعال پرکاربرد هستند. روند یادگیری به این صورت است که مطلب ابتدا در حافظه کوتاه مدت قرار می گیرد،

توسط حافظه فعال یا کاری پردازش و استفاده می شود و در حافظه درازمدت جای می گیرد. ضعف در هر کدام از آنها موجب ضعف در یادگیری می شود.
اگر کودکی در کلاس درس در همان ابتدای ارائه مطلب دچار مشکل باشد، در حافظه کوتاه مدت و فعال ضعف دارد

و اگر به یادسپاری مطالب برایش دشوار باشد، ضعف در حافظه درازمدت است. برای تقویت حافظه کوتاه مدت

و فعال می توان از تمرینات شنیداری و دیداری استفاده کرد. مطالب را با عکس آموزش دهید و از موسیقی و شعر کمک بگیرید تا حافظه دیداری و شنیداری کودک تقویت شود و یاری اش کند.
تقویت حافظه درازمدت با تکرار و تمرین امکان پذیر است و جایگیری و بازیابی مطالب را بهبود می بخشد.

هر چه زمان بیشتری صرف یادگیری شود، اطلاعات بیشتری به یاد خواهیم آورد و زمان کمتری برای یادآوری صرف می شود.

گاهی نیز یادگیری های قبلی با اطلاعات جدید مداخله می کند. زمان دهی و فاصله گذاری بین مطالب در بهبود حافظه مؤثر است.

علت دوم) اختلالات رفتاری

گاهی کودکان دچار اختلالات رفتاری و روانی هستند و این اختلالات باعث مشکلات متعددی می شود

و ممکن است ریشه فراموشی کودک در آن باشد. در اینجا به چند نوع از این اختلالات به صورت مختصر اشاره می کنیم.
در اختلال سلوک، کودک رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان می دهد و نزاع، تخریب و تهدید راه می اندازد.

کودکی که دچار این اختلال باشد به مشکلات تحصیلی نیز دچار می شود و با توجه به اینکه این کودکان بازخوردهای منفی از اطرافیان می بینند

و افکارشان درگیر مسائل منفی است، در کارهای خود دچار فراموشی نیز می شوند و گاهی تظاهر به فراموشی در کودکان آنچه از آنها خواسته شده است نیز می کنند.

این اختلال نیز بر بیماری فراموشی کودکان مؤثر است. کودکانی که دچار این اختلال هستند، جر و بحث های زیادی با بزرگسالان دارند،

تقاضاها و قوانین را به طور عمدی رد می کنند، دیگران را می آزارند و عصبانی می کنند. آنها به راحتی توسط دیگران تحریک می شوند

و از کلمات زشت و وقیح استفاده می کنند. این کودکان نیز هم به صورت عمدی و هم غیرعمدی دچار فراموشی می شوند.

کودکان مبتلا به اختلال اضطراب، نگرانی های مداوم در مورد از دست دادن یا آسیب دیدن احتمالی افرادی که به آنها وابسته هستند، دارند.

در مورد اتفاقات بد نگرانند، بی میلی و امتناع مداوم از رفتن به مدرسه دارند، از جدایی می ترسند و کابوس های تکراری با مضمون جدایی می بینند.

این کودکان در مدرسه ناآرام هستند و به علت درگیری های ذهنی توجهی به آنچه در کلاس گفته می شود، ندارند و دچار فراموشی می شوند.
کودکان بیش فعال معمولاً پرحرف هستند، در تمرکز ناتوانند، صبر و حوصله ندارند، در توجه به جزئیات ناتوان هستند

و مسلماً در انجام تکالیف مدرسه و سایر وظایفی که به عهده شان گذاشته می شود، مشکل دارند و دچار فراموشی می شوند.
فوبی بیماری است که در آن فرد به طور غیرطبیعی و غیرمنطقی از مورد خاصی وحشت دارد.

اضطراب شدید، تپش قلب، تعریق، لرزش، حالت تهوع و خستگی عمیق از علائم این بیماری محسوب می شود. این افراد فکرهای وسواسی دارند

و احساس حقارت می کنند و درگیری های ذهنی آنها باعث فراموشی می شود.
کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری ممکن است در یک یا چند مورد از زمینه های آموزشی مشکل داشته باشند؛

اختلال در خواندن، اختلال در نوشتن و اختلال در ریاضیات. این افراد معمولاً در حافظه فعال خود دچار مشکل هستند

و همین باعث فراموش کردن دروس یا آنچه از آنها خواسته شده است، می شود.

 

علت سوم) محیط

گاهی محیط برای کودک استرس زا و نامطلوب است. این محیط می تواند خانه یا مدرسه باشد. اگر در خانه میان والدین یا والدین با فرزندان تشنج و درگیری باشد،

نگرانی به کودک وارد می شود و مشغولیت ذهنی و استرس باعث فراموشی می شود. اگر محیط مدرسه نیز جذاب و آرام نباشد،

کودک نمی تواند تمرکز خود را برای آنچه از او می خواهند، به کار گیرد.
توصیه می شود که علت بیماری فراموشی کودکان به خوبی بررسی شود. اگر عامل اختلال خاصی است، درمان اساسی و ریشه ای انجام شود

و اگر ضعف در حافظه باشد، باید تمرینات تقویت حافظه انجام شود و عامل محیطی نیز می تواند با اصلاح محیط حل شود.

پیشگیری از بیماری فراموشی در کودکان

1) اختصاص جای مشخص شده برای وسایل کودک

اطمینان حاصل کنید که کودک جا لباسی اختصاصی و جای به خصوص برای اسباب بازی ها و کتاب هایش، دارد. به این جاهای اختصاصی برچسب بزنید

و از همان ابتدا از آن ها به طور مداوم استفاده کنید. کودک از شما تقلید خواهد کرد و در نتیجه، مهارت های سازماندهی اش رشد خواهند کرد.

2) تحسین کردن

هنگامی که کودک دنبال چیزی می گردد و آن را در جای مخصوصش پیدا می کند، او را برای قرار دادن شیء در جای مناسب تحسین کنید.

هنگامی که کتش را به جا لباسی آویزان می کند و یا این که یک اسباب بازی را در جای خودش قرار می دهد، نکاتی را درباره بازدهی کارش

و این که چقدر آسان تر دفعه بعد می تواند کتش یا اسباب بازیش را پیدا کند، ذکر کنید.

3) آموزش برنامه ریزی

با بزرگ تر شدن کودک، راهبردهای سازماندهی خودتان را به او نشان دهید (این امر ممکن است مستلزم این باشد که خودتان چنین مهارت هایی را به دست آورید).

به کودک یک تقویم بدهید و در بعدازظهر روزهای آخر هفته برنامه هفته آینده را مرور کنید و به او کمک کنید که فهرستی از چیزهایی که باید به یاد داشته باشد را تهیه کند.
بر روی تقویم ساعات و روزهای مهمانی ها و قرارها را ثبت کنید. گاهی یک فهرست یادآور روزانه نیز کمک می کند.

تمام موضوعاتی را که کودک باید در آن روز به یاد بیاورد، ثبت کنید. فهرست را روی آینه، یخچال یا کتابچه اش بچسبانید و به او یاد آوری کنید که به آن نگاه کند!

4) آموزش یادگیری

روش های مختلفی وجود دارد که براساس آن، می توانید به کودکتان آموزش دهید که به جای فراموش کردن، به خاطر بیاورد.

این کار را به او از طریق نقش بازی کردن، تمرین مثبت و الگو قرار دادن آموزش دهید.

5) آموزش دادن به کودک برای چک کردن

کودک قبل از ترک خانه بایستد و از خودش بپرسد آیا من چیزی را فراموش نکرده ام؟ در مقابل درب توقف کند،

تا ده بشمارد و اطمینان حاصل کند که چیزی را جانگذاشته است. این کار را با وادار کردن کودک به جستجوی بدنی خودش کامل کنید.

6) بررسی بدنی

به او یاد دهید که بدنش را از فرق سر تا نوک پایش وارسی کند و به دنبال اشیاء فراموش شده بگردد. «آیا کلاه، عینک، ژاکت، کیف، کتاب ها، دستکش، جامدادی و… را با خود برداشته ام؟

7) بررسی اطراف

به او نشان دهید که چطور به دنبال چیزهایش بگردد و توجه کنید که آیا او می تواند با چشم یکی از وسایلش را که جا گذاشته است نشان دهد یا نه.

به او یاد دهید از چیزهایی که می بیند به عنوان نشانه ای برای به یاد آوردن چیزهای دیگر استفاده کند. برای مثال، دیدن تکلیف شب بر روی تخته سیاه پیش از ترک کلاس،

به او یادآوری خواهد کرد که چه چیزهایی را برای انجام تکلیف شب بردارد.

منبع: سایت دلگرم